Kosmetyki z witaminą C

Głównym problemem w stosowaniu witaminy C w postaci kosmeceutyków jest jej niestabilność. Wyróżnia się 3 formy witaminy C: kwas L-askorbinowy, 6-palmitynian askorbylu, fosforan magnezowy askorbylu (najbardziej stabiny). Pomimo możliwości doustnej suplementacji tylko niewielka ilość witaminy C dostarczana jest do skóry.

Dodatkowo, witamina C naturalnie obecna w skórze człowieka jest bardzo wrażliwa na działanie czynników środowiskowych, takich jak dym papierosowy czy promieniowanie UV oraz zanieczyszczenia atmosferyczne. Ekspozycja na promieniowanie UV zmniejsza poziom wit. C w skórze o ok. 2/3.

Witamina C nadaje skórze zdrowy i świeży wygląd , gdyż jest m. in. kofaktorem hydroksylazy prolinowej i lizynowej, biorących udział w syntezie kolagenu. Witamina C stosowana miejscowo poprawia wygląd skóry poprzez spłycenie i zmniejszenie drobnych zmarszczek. Wspomaga też gojenie ran. Zastosowana przed ekspozycją na słońce hamuje oparzenia słoneczne, spowodowane przez UVB. Hamuje też aktywność metaloproteinazy 1 odpowiedzialnej za rozpad kolagenu i elastyny. Przeciwdziała powstawaniu przebarwień poprzez hamowanie aktywności tyrozynazy. Poprawia funkcje bariery naskórkowej, stymulując syntezę sfingolipidów.

Miejscowe preparaty z kwasem l-askorbinowym lub estrowe pochodne są absorbowane przez skórę w zależności od stężenia kwasu askorbinowego oraz pH. pH preparatów miejscowych umożliwiające penetrację warstwy rogowej powinno być niższe niż 3,5.

Preparaty do stosowania miejscowego są trudne do uzyskania, bo wit. C ulega utlenieniu przez powietrze oraz degradacji pod wpływem światła i ciepła.

Witamina C jest silnym antyoksydantem i czynnikiem przeciwdziałającym starzeniu się oraz zapaleniom. Pobudzający wpływ wit. C na produkcję kolagenu uważa się za skuteczny również w profilaktyce i leczeniu białych rozstępów skórnych.