Podstawowe informacje
Hialuronidaza to enzym, który jest odpowiedzialny za degradację (rozpuszczanie) kwasu hialuronowego.
Możemy go użyć w przypadku, gdy zastosowano zbyt dużą ilość preparatu kwasu hialuronowego i gdy pacjent nie akceptuje efektu takiej korekcji czy nadkorekcji.
Hialuronidaza po raz pierwszy została odkryta w komórkach bakteryjnych, ale w przyrodzie spotyka się ją w jadzie owadów, węży, w organizmach niektórych ryb czy ssaków. W organizmie człowieka jest sześć różnych rodzajów hialuronidazy: HYAL1-4, HYAL-P1 i PH-20. Uważa się, że PH-20 ma największą aktywność biologiczną. Współcześnie, preparaty hialuronidazy produkowane na drodze syntetycznej lub uzyskiwane od zwierząt są szeroko stosowane w medycynie, np. dla zwiększenia biodostępności niektórych leków czy w przypadku rozpuszczania wypełniaczy na bazie kwasu hialuronowego w sytuacji, gdy pacjent nie akceptuje efektu zabiegu z wypełniaczem, czy w przypadku kiedy ilość wypełniacza jest tak duża, że stanowi zagrożenie dla ukrwienia tkanek.
Zabieg podania roztworu hialuronidazy dla celów rozpuszczenia kwasu hialuronowego przeprowadza się w miejscowym znieczuleniu tak aby zminimalizować dyskomfort pacjenta. Zaleca się również przeprowadzenie wcześniej próby uczuleniowej aby wykluczyć ewentualną reakcję alergiczną na preparat.
Działanie preparatu jest widoczne od razu. Do kilku dni po zabiegów utrzymuje się lekki obrzęk, zaczerwienienie i bolesność miejsca zabiegowego.
Zabieg przeprowadza lekarz.
